لبخند و فراموشی

بسم الله النور

مابین حرفهایم
لبخند زد؛
رشته کلام از دستم پرید
و فراموش کردم چه میگفتم.

من الهام هستم. الهام همان لحظه هایی است که به ناگاه به دلمان می افتد کاری بکنیم یا نکنیم. خیلی ها میگویند خفیف شده ی وحی است که خدا برای بنده های معمولی اش فرو میفرستد. در فرهنگ لغت دهخدا « الهام» را اینگونه معنی کرده اند: در دل افکندن نیکی و آموزانیدن. هنگامی که برایم شناسنامه گرفتند، من اختیاری نداشتم. همانطور که وقتی پا به این جهان گذاشتم به اختیار خودم نبود. اما الان با همه ی وجودم از خدای خودم ممنونم بخاطر بودنم و از پدرم و مادرم برای انتخاب این اسم زیبا. علاقه‌ام به نوشتن برمیگردد به زمانی که الفباء را یاد گرفتم. وبلاگ نویسی را از اسفند 1381 شروع کردم.اولین وبلاگم به نام ققنوس در زمستان 1381 ساختم و از آن زمان تا کنون مشغول نوشتن هستم.نوشته‌هایم پیرامون یافته‌ها و دیده‌هایم از دنیای اطرافم است و دغدغه هایم، پرسش هایم و سرگرمی هایم. در هیچ زمینه ای ادعایی ندارم. جستجوگری هستم که حالا حالاها باید بِدَوَم تا به آنجاییکه باید، برسم. از اینکه از وبلاگ من بازدید می کنید خوشحالم.

آذر ۱۳۹۵
ش	ی	د	س	چ	پ	ج
« آبان				دی »
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30

ممکن شما دوست داشته باشید

بسبوسه

رنگینک

خوشبختی