من الهام هستم. الهام همان لحظه هایی است که به ناگاه به دلمان می افتد کاری بکنیم یا نکنیم. خیلی ها میگویند خفیف شده ی وحی است که خدا برای بنده های معمولی اش فرو میفرستد. در فرهنگ لغت دهخدا « الهام» را اینگونه معنی کرده اند: در دل افکندن نیکی و آموزانیدن. هنگامی که برایم شناسنامه گرفتند، من اختیاری نداشتم. اما الان با همه ی وجودم از خدای خودم ممنونم بخاطر بودنم و از پدرم و مادرم برای انتخاب این اسم زیبا. من الهام هستم. الهام بانو. اولین باری که لفظ الهام بانو را برای خودم به کار بردم، سوم راهنمایی بودم. از این ترکیب خوشم آمد. بعدها به طور علنی در فضای مجازی از این ترکیب استفاده کردم.
علاقهام به نوشتن برمیگردد به زمانی که الفباء را یاد گرفتم. وبلاگ نویسی را از اسفند ۱۳۸۱ شروع کردم.اولین وبلاگم به نام ققنوس در زمستان ۱۳۸۱ ساختم و از آن زمان تا کنون مشغول نوشتن هستم.
وبلاگ “الهام بانو” بخشهای مختلفی دارد و هر کدام گوشهای از علائق من هستند که مینویسمشان و به تصویر میکشم. به روز شدنِ وبلاگم زمان و برنامهی مشخصی ندارد. هر وقت حرفی برای گفتن بود، به روز میکنم. شاید یک روز هیچ حرفی نداشته باشم و شاید روز دیگری سه پُست پشت سر هم منتشر کنم.
عکس گرفتن را دوست دارم. عکاس نیستم ولی تلاش میکنم که به یک عکاس حرفهای تبدیل شوم. اینجا، گاهی برای عکسهایم مطلب مینویسم و گاهی برای نوشته هایم عکس میگیرم. همهی تلاشم این است که عکسهای وبلاگم، هنر خودم باشد، مگر اینکه نتوانم برای آن موضوع خاص عکاسی کنم.
از اینکه از وبلاگ من بازدید می کنید خوشحالم.