اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله النور

چند روزی به اربعین مانده بود. آن روز زودتر از همیشه به مسجد رسیدم. تا برپایی نماز جماعت، به سمت کتابخانه مسجد رفتم و کتابی برداشتم. صفحه ای که باز کردم سخنان و احادیث ائمه درباره مسجد بود. اولین حدیث را خواندم: « مسجد در میان مردمی که در آن نماز نمی‌‌خوانند غریب است و خداوند در روز قیامت نظر رحمت خود را از آنها دریغ خواهد کرد.» حس خوبی پیدا کردم و خدا را شکر کردم که در آن لحظه در مسجد هستم. بعد دور و برم را نگاه کردم، نسبت به روزهای قبل مسجد خیلی خلوت بود. همین که آمدم با خودم بگویم:« خوش به حالِ من که در این خلوتی هم به مسجد می آیم» انگاری خودِ خداوند به دادم رسید که اسیرِ عجب و حلیه شیطانی نشوم. صدای امامِ مسجد را از پشت پرده شنیدم که به نمازگزارها میگفت: « تنها وقتی که از خلوت بودنِ مسجد خوشحال می شوم، همین روزهای نزدیک اربعین است. این یعنی نمازگزارهای ما رفتن پیاده روی اربعین و امام حسین (ع) رو تنها نزاشتن. خوش بحالشون.»

دلم هُری ریخت پایین. شانه هایم لرزید و چشم هایم خیس شد.

.

.

اللهم الرزقنا حــــرم

آرزومه کربلا برم

…

و خداوند عجب میزبانِ بی نظیری است که هوای مهمانهایش را عجیب دارد.

 

.

پی نوشت:

۱- رسول‌الله (ص):  «المَسجُد غریبٌ فیما بینَ قومٍ لایُصَلُّونَ فیهِ إنَّ الله تعالی لا یَنظُرُ اِلَیهِم یَومَ‌القیامَه»
مسجد در میان مردمی که در آن نماز نمی‌‌خوانند غریب است و خداوند در روز قیامت نظر رحمت خود را از آنها دریغ خواهد کرد. (بحار، ج ۷۸، ص ۱۱۵)

۲- امام صادق (ع): «قال اللهُ تبارکَ و تعالی اِنَّ بُیُوتِی فِی الْأَرْضِ اَلْمَسَاجِدُ، فَطُوبَی لِعَبْدٍ تَطَهَّرَ فِی بَیْتِهِ ثُمَّ زَارَنِی فِی بَیْتِی أَلا إِنَّ عَلَی‌الْمَزُورِ کَرَامَهَ الزَّائِرِ»
خدای تبارک و تعالی می‌فرماید: مساجد خانه‌‌های من در زمین‌‌اند، خوشا به حال بنده‌‌ای که در خانه‌‌اش خود را طاهر کند (وضو بگیرد) و بعد مرا در خانه‌ام زیارت کند، اینجا دیگر بر میزبان است که مهمان خود را گرامی بدارد. (ثواب‌الاعمال، ص ۶۹)

۳- رسول‌الله (ص): «یَجیءُ یَومَ القِیامَهِ ثَلاثَهٌ یَشکونَ: المُصحَفُ وَالمَسجِدُ وَ العِترَهُ»
روز قیامت سه نَفر می‌‌آیند و (از امت) شکایت می‌‌کنند: یکی قرآن، دیگری مسجد و دیگر عترت و اهل ‌بیت من هستند. (وسائل، ج ۳، ص ۴۸۴)